Straszęcin
jest jedną z najstarszych osad na terenie Doliny Dolnej
Wisłoki. Osady te wyrastały wokół szlaku ruskiego z
fundacji Gryfitów. Najstarsza odnotowana wzmianka to rok
1239.
Parafia
Straszęcin powstała w II połowie XIII w., w latach 50.
XIV w. była tu siedziba dekanatu (Decanatus de
Strassocin).
W latach
1693-1792 w Straszęcinie istniała prepozytura i Kolegium
Mensjonariuszy, a od 1669 r. mieścił się szpital. Szkoła
parafialna z 1527 r., zniszczona w czasie wojny
północnej, została ponownie założona w 1882 r. przez ks.
Antoniego Piątkowskiego.
Z
rozległej parafii z czasem odłączyły się : 1890 -
Żdżary, przed 1936 - Golemki, 1942 - Chotowa,
1952 - Żyraków, 1980 - Góra Motyczna.
Obecnie do
parafii należą.: Straszęcin, Głowaczowa (kaplica
zbudowana w latach 1981-1986), Grabiny, Przyborów, Wola
Wielka.
Kościół
drewniany, wybudowany już pod koniec XIII w., należał do
najstarszych w tym regionie. Dotykały go różne burze
dziejowe; odbudowany w XV i XVI w., został powiększony
w XVIII w. i jeszcze w latach 50. XIX w. znajdował się;
w dobrym stanie. Jednak po pożarze plebani i zabudowań
gospodarczych (1874 r.) kościół nieuchronnie chylił się
ku upadkowi. W 1888 r. ks. Antoni Piątkowski (proboszcz
w latach 1878-1911) zdecydował o budowie nowego
kościoła.
Pozostali
proboszczowie, związani z budową, to ks. Jan Puskarz
(prob. 1911-1945) i ks. Stefan Jasica (prob. 1945-1980).
Budowa nowej świątyni rozpoczęła się w 1931 r.
(fundamenty), w 1936 r. wzniesiono ściany (do wys. 3.20
m), a dopiero w 1948 r. zakończono stan surowy. 3
września 1950 r. kościół został poświęcony przez bpa
Jana Stepę jako kościół pw. Niepokalanego Serca NMP .
W roku 2000
kościół został konsekrowany przez bpa Jana Styrnę. |